ÖZET: Kira ilişkisinin varlığını ve kira miktarının ne kadar olduğunu ispatlama yükümlülüğü kiraya verene aittir.

Bu hususlar ispat edilmiş ise; kira bedelinin ödendiğini veya kiralanan yerin tahliye edildiğini kiracı ispatlamakla yükümlüdür.

Yargıtay 3. Hukuk Dairesi

E.2020/10164 K.2021/97 T.18.01.2021

6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun ispat yükünü düzenleyen 190. maddesine göre ispat yükü; kanunda özel bir düzenleme bulunmadıkça, iddia edilen vakıaya bağlanan hukuki sonuçtan kendi lehine hak çıkaran tarafa aittir. 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 6. maddesi gereğince de, kural olarak, herkes iddiasını ispat etmekle yükümlüdür.

Kural olarak, kira ilişkisinin varlığını ve aylık kira bedelinin ne kadar olduğunu ispat külfeti kiraya verene, kiraya veren tarafından bu hususların ispatlanması halinde ise kira bedelinin ödendiğini yahut kiralananın tahliye edildiğini ispat yükü kiracıya düşer.

Eldeki davada; dava konusu yerin tahsis adı altında davacıya kiraya verildiği ve davacının tahsise dayalı olarak kiralananı kullandığı uyuşmazlık konusu değildir. Somut uyuşmazlık; kira bedelinin tutarı, kiralananın tahliye edilip edilmediği, davacının icra dosyasına konu dönem bakımından kira borcu olup olmadığının tespiti ve fazla ödemesi var ise iadesi noktalarındadır. Bu durumda mahkemece, kira bedelini ispat yükünün davalı kirayaveren üzerinde olduğu gözetilerek kiralanan taşınmaza ve tahsis işlemine ilişkin belgeler ile diğer deliller değerlendirilerek kira bedelinin belirlenmesi, aksi halde davacının son ödediği kira bedelinin gerekirse davacı isticvap edilmek suretiyle tespit edilmesi ; tespit edilenyıllık kira bedeli tutarına göre yine ispat kuralları çerçevinde davacının kiralananı tahliye edip etmediğinin ve tahliye tarihinin kiralananın belediye encümeni kararıyla yıkıldığı iddiası da gözetilerek belirlenmesi; bu doğrultuda davacı kiracının tahliye tarihine kadar kira bedelinden sorumlu olacağı dikkate alınıp icra dosyasına konu alacak dönemi bakımından hesaplama yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ:

Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün HUMK’nın 428. maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK’nın Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK’nın 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 18/01/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.